قدس آنلاین - گروه استان ها- محمدعلی بهوندی: چه تصویر غم انگیز فرح بخشی که درآن غیر از زیبایی نیست چه چشمان غیرت آلود غرور آفرینی چه سینه ستبری بر تن سروی، دست مریزاد مرد؛ که جنم ایرانی را درمقابل اجنبی نشان دادی؛ دست مریزاد ای سرافراز بی سر؛ دست مریزاد که همچون عمه سادات پیام رسان کربلا شدی ...

صدای پای حضورت، خواب و خیال خزان را بر آشفت و عطر عاشوراییت جهان  مظلومیت را  معطر ساخت. غیرت از خواب بر خاست. ذلت، بر خود لرزید و  شهادت جان تازه ای  گرفت و حسینیان این دیار  تولد دوباره ترا جشن گرفتند.

تنت، بار سنگین سر را به زمین گذاشت تا یکبار دیگر، خورشید از روی نی بر  آیه های ایستادگی قرآن بتابد.

وتو ای نشانه روشن  گودال عاشقی، تپه های ماهوری شکل خاک را چه آسوده پشت سر گذاشتی و به قله های افلاک صعود کردی و اکنون ما مانده ‌ایم و دشواری وظیفه. ما مانده‌ ایم و راهی که سخت پیش روی مان گذاشتی و ما نیز خواهیم ایستاد ...

خواهیم ایستاد در کوران تحریم و تهدید و تحمیل. سربلند خواهیم ماند با تن بی سر تو تا ثانیه ‌های پرفروغ حضورت را، به دقایق های ظهور  پیوند زنیم.

پیچیده شمیمت همه جا، ای تن بی سر، چون شیشه ی عطری که درش گم شده باشد.